Guts

Welkom in de wereld die social media heet. Deel 2.
Bij mijn eerste kennismaking met social media heb ik me als een ware Sherlock Holmes gedragen en de verschillende netwerken afgespeurd op zoek naar “vrienden” en interessante connecties. Ik merk wel dat ik geen echte netwerker ben, want het enthousiasme is er een beetje af en het actieve speurwerk in het slob beland. Hoe kan dat? Simpele conclusie: tijdgebrek! Naast mijn ontzettend leuke baan heb ik 4 kindjes, een man (ja, die wil ook aandacht), wil ik sporten, naar feestjes gaan, stappen en er ook nog een beetje gezellig uit zien. De krant lezen vind ik ook belangrijk (al ben ik vaak een dag achter…). Maar de dag heeft maar 24 uur, kortom ik MOET keuzes maken.

Af en toe heb ik een opleving en richt ik de ene keer geheel stuurloos mijn pijlen op Twitter, de andere keer op Linkedin of Facebook. Tot nu toe heb ik Google + links laten liggen, ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat ik mij hier ook op stort, want ik ben natuurlijk wel reuze nieuwsgierig en wil graag meepraten!!!

In korte tijd is volgens het thuisfront mijn gedrag al wel veranderd, ik kreeg al de opmerking dat ik de laatste tijd wel erg in de weer ben met mijn mobiele telefoon, natuurlijk een smartphone. Ja, ja, ik merk dat het reuze handig is om snel even mijn mail te checken en te kijken wat er allemaal getwitterd wordt. Ook de app van Facebook is sinds kort geïnstalleerd. Niets staat mij meer in de weg om volop te bewegen in de wereld van de social media.

Eerder was het zoeken naar mijn telefoon, omdat deze al dagen doelloos in mijn tas, auto of onbekende plek lag en als ik het wilde gebruiken was meestal de batterij leeg. Nu heb ik het altijd binnen handbereik én ook nog eens keurig opgeladen, er kan mij niets meer ontgaan. Kan!

Mijn oordeel over “ ongezellige” smartphones in gezelschap staat nog steeds, maar het communiceren van NU heeft bij mij zijn intrede gedaan en ook ik begin “ongezellig gedrag” te vertonen. Het zet mij ook aan het denken, waar gaat dit naar toe??? Hoe “gezellig” zit ik over een paar jaar nog met mijn kinderen aan de keukentafel??? Gaan we dan nog samen een spelletje Mens erger je niet (lekker toepasselijk) spelen of vermaken wij ons interactief??? Praten wij dan nog of typen we alleen??? Ik ben benieuwd!!!